Aspe op schattenjacht

Twee keer ontmoette ik de onlangs overleden Britse misdaadschrijver Michael Dibdin. Telkens vroeg hij me hoeveel afleveringen zijn Italiaanse inspecteur Aurelio Zen nog mee kon. Het bleek een vraag die hem voortdurend bezighield. Zelf hield hij het op vijf, vrienden hielden het bij tien, het werden er uiteindelijk elf. Om verveling tegen te gaan liet Dibdin Zen zowat in alle Italiaanse regio's werken, van Sicilië tot de Alpen. Hij schreef ook een aantal romans zonder Zen of heerlijke pastiches op victoriaanse detectives.

Reeksen hebben zo hun voordeel. Zo moet je niet telkens een nieuw personage introduceren. En vooral: de uitgevers horen na een eerste succes de kassa rinkelen. Maar reeksen leiden op een enkele uitzondering na tot saaiheid, tenzij je natuurlijk verslaafd wordt. Legendarisch is de Perry Mason-reeks van de Amerikaan Erle Stanley Gardner. Hij publiceerde 82 romans en honderden kortverhalen over de superadvocaat uit Los Angeles en gebruikte vaak dezelfde dialogen. Hij werd er steenrijk door. Eenzelfde formuleschrijver is Pieter Aspe, die met Rebus zopas zijn twintigste verhaal over de figuur van Van In uitbracht.

De proloog is fascinerend: non Marie Ange wordt in het Brugse begijnhof met een pistool bedreigd. Marie Ange vreest dat ze verkracht zal worden en denkt nog even aan haar vroegere buurjongen, 'maar dat was zo lang geleden dat ze zich niet meer herinnerde hoe het aanvoelde gepenetreerd te worden'. De oude man krijgt een hartaanval en Marie Ange slaagt erin hem te beademen. Los van de nogal vreemde woordkeuze een knappe opening en het bewijs dat Aspe het nog kan.

Daarna wordt het business as usual. Brugge en de geschiedenis van de stad spelen een belangrijke rol in het verhaal, dat draait om een vreemd genootschap dat op zoek is naar de schat van Karel de Goede. De man die een hartaanval kreeg, blijkt een van de 'Gezellen van de Beer' te zijn. Later worden nog een paar leden van de kleine club vermoord en wie overblijft, vreest dat het weldra zijn beurt is. Wat doelloos dwaalt Van In door het verhaal en Aspe neemt ruim de tijd om het over zijn eigen ervaring met een hartoperatie te hebben. Een niet echt spannend tussendoortje waarin Van In een voor hem wel belangrijke beslissing moet nemen. Tot de volgende aflevering.

Masquer le texte

In alweer het twintigste deel van deze reeks worden commissaris Van In en inspecteur Versavel van de politie in Brugge geconfronteerd met de mysterieuze dood van een oude man. Wanneer kort daarop een moord wordt gepleegd, worden ze geleid naar een genootschap dat zichzelf ‘De gezellen van de Brugse Beer’ noemt. Een genootschap dat zich niet snel prijsgeeft en waarvan de leden meer geheimen en theorieën hebben dan Van In kan bedenken. Alles lijkt met elkaar verbonden te zijn en een oplossing voor de moorden is niet snel te vinden. Zal Van In het dit keer niet bij het rechte eind hebben? Het verhaal is intrigerend en mysterieus tegelijk. Het duurt niet lang voordat de lezer Van In doorziet en zijn werkwijze waardeert. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de boeken van Pieter Aspe verfilmd zijn tot een televisieserie en dat hij driemaal genomineerd werd voor de Hercule Poirotprijs (eenmaal gewonnen). Duidelijke druk.