Deze autobiografie van de Ierse acteur/regisseur Peter Sheridan leest als een roman: vooral het eerste deel is een hilarische tragikomedie over het leven van een gezin met zeven kinderen in Noord-Dublin, in een stijl die enigszins aan Roddy Doyle's 'Paddy Clarke' doet denken, met de vader als onuitstaanbare betweter en de moeder als huissloof op de achtergrond. De periode die Sheridan (1952) beschrijft loopt van 1960 tot 1969: met de Beatles als voorbeeld beginnen Peter en zijn vrienden een band, de 'Michael Maltese', wat ook enkele komische pagina's oplevert. Na de dood van zijn broer Frankie in 1967 neemt het verhaal een serieuzere wending. Ook de vader laat zich hierna van een sympathiekere kant zien -jammer dat er in de eerste helft van het boek niets is dat de lezer hierop voorbereidt- en wordt de gangmaker van een amateurtoneelclub, waarin Peter's broer Shea (Jim, thans bekend als filmregisseur) enkele stukken van O'Casey regisseert. Uitstekende vertaling, waarin veel van de sfeer van Dublin behouden blijft, wellicht doordat de vertaler zelf al jaren in Ierland woont en enkele vertaalproblemen in overleg met de auteur heeft kunnen oplossen. Er is inmiddels een vervolg verschenen*. Pocketeditie; kleine druk. Masquer le texte