In de hausse aan Ierse jeugdherinneringen die sinds de doorbraak van Frank McCourt* met grote regelmaat verschijnen, neemt deze autobiografische roman van Hugo Hamilton een bijzondere plaats in: de in 1953 geboren hoofdpersoon Johannes groeit op in Dublin als zoon van een Iers-nationalistische vader en een Duitse moeder. De in Lederhosen en Arantruien geklede broertjes Hamilton (O hUrmoltaigh, moeten ze van hun vader zeggen) worden door andere kinderen gepest en als nazi's (vuistmensen) beschouwd; de vader wil echte Ieren (woordmensen) van hen maken. In dit beurtelings in de tegenwoordige tijd en verleden tijd vertelde verhaal komt de lezer ook van alles te weten over het verleden van de ouders, gezien vanuit het perspectief van een opgroeiend kind: als de vader een eigen zaak wil beginnen, moet het stil zijn in huis omdat 'hij moest proberen te achterhalen waar de mensen in Ierland op dat moment het meest behoefte aan hadden'. Johannes probeert dit alles met zijn laconieke kinderlogica te duiden. Poëtisch geschreven, vertederend verhaal over een introvert kind tussen twee werelden. Paperback; kleine druk. Masquer le texte