Rasmus Schröder is pelotonscommandant van een groep Deense soldaten in Helmand, Afghanistan. Er gebeurt lange tijd niets en men verveelt zich totdat een landmijn aan twee soldaten het leven kost. Dan breekt de hel los: men wil wraak! Een explosie van geweld en tegengeweld is het gevolg. In gevecht met de taliban ontaardt deze groep jonge mensen en ontspoort volledig. De auteur (1952) is lange tijd in Afghanistan geweest en kent de waanzin en de gruwelijkheden van de oorlog, die hij uitgebreid en in detail etaleert in deze vuistdikke oorlogsroman. Het verhaal laat de oorlog in Afghanistan van binnenuit zien en doet een goede poging om de psychologie van de hoofdpersonen te schetsen: wat doet oorlog’ met een mens? Iemand uit hun midden pleegt verraad, waardoor het peloton van 24 mannen en één vrouw razend wordt. Realistisch, rauw en spannend! Het lijden van alle betrokkenen, de inwoners van het land en de Denen, is peilloos en grenzeloos: dat is wat deze roman duidelijk maakt. De auteur schreef eerder 'Wij, de verdronkenen'*. Verberg tekst